مقایسه میزان آهن و ارزیابی خطر (HQ) در عضله ماهیان دریایی و ماهیان پرورشی در استان خوزستان

در این تحقیق به بررسی میزان آهن و ارزیابی خطر (HQ) درعضله ماهیان دریایی، هامور معمولی (Epinephelus ‌coioides)، شانک زرد باله (Acanthopagrus latus)، کفشک زبان گاوی (Cynoglossus arel) و حلوا سفید (Pampus argenteus)و ماهیان پرورشی کپور معمولی (Cyprinus carpio)، کپور علفخوار (Ctenopharyngodon idella)، کپور سرگنده کپور سرگنده (Aristichthys nobilis) و کپور نقره ای (Hypophthalmichthys molitrix) در استان خوزستان در جنوب غربی ایران پرداخته شد . نمونه برداری ماهیان دریایی (15 عدد از هرگونه) از بنادر صیادی بحرکان، بندر امام خمینی و آبادان و نمونه برداری ماهیان پرورشی(15 عدد از هر گونه) از مرکز پرورش ماهیان آزادگان در سال 1393 صورت پذیرفت. . غلظت آهن از روش هضم مرطوب و باکمک دستگاه جذب اتمی Perkin Elmer 4100اندازه گیری شد. نتایج این تحقیق نشان داد که میانگین غلظت آهن در ماهیان پرورشی برابر با 21/1±08/17 میلی گرم برکیلوگرم وزن خشک واحد؟؟ و در ماهیان دریایی 66/3±68/10 میلی گرم برکیلوگرم وزن خشک بود (p<0.05)میانگین غلظت آهن در ماهیان دریایی 66/3±68/ 10 میلی گرم برکیلوگرم وزن خشک بود بالاترین غلظت آهن عضله بین ماهیان دریایی مورد تحقیق مربوط به ماهی کفشک زبان گاوی و برابر با 52/0±50/15 میلی گرم برکیلوگرم وزن خشک بود که با میزان آهن عضله در سایر ماهیان دریایی به جزء ماهی آمور  اختلاف معنی داری داشت (P<0.05) همچنین پایین ترین غلظت آهن مربوط به ماهی هامور با غلظت 24/0±34/7 میلی گرم برکیلوگرم وزن خشک عضله بود که با غلظت عنصر آهن در سایر ماهی ها  به استثنای شانک اختلاف معنی داری داشت (P<0.05) .بالاترین غلظت آهن عضله بین ماهیان پرورشی مورد تحقیق مربوط به ماهی بیگهد کپورسرگنده و برابر با 30/0±16/1816/18 میلی گرم برکیلوگرم وزن خشک عضله بود که تنها با میزان آهن عضله در کپور علفخوار اختلاف معنی داری داشت (P<0.05). میانگین ارزیابی خطر آهن در ماهیان پرورشی برابر با 61/0  و در ماهیان دریایی 38/0بود(P<0.05).بالاترین ارزیابی خطر در ماهیان دریایی مورد مطالعه مربوط به ماهی کپور کفشک زبان گاوی (55/0HQ=) و پایین ترین ارزیابی خطر در این گروه مربوط به ماهی هامور (26/0HQ=) و شانک(3/0HQ=) بود.ارزیابی خطر در ماهیان پرورشی مورد مطالعه به ترتیب ماهی کپور سرگنده 65/0HQ= ، کپورمعمولی63/0HQ=، فیتوفاگ61/0HQ= و در ماهی آمور 55/0HQ=   بود. ارزیابی خطر در تمام نمونه ها کمتر از یک بود بنابراین تغدیه از ماهیان مورد تحقیق هیچگونه خطری از نظر میزان آهن ورودی به بدن انسان ندارد.